શ્રુતિ અને શાસ્ત્રો એકેશ્વરવાદી છે. બધા જ દેવો ય બધાં જ પ્રતીકો એ બ્રહ્મની જ જુદી જુદી પ્રતીતિ કરાવનારા છે. એટલે શિવ – વિષ્ણુ ય અન્ય કોઈમાં પારમાર્થિક ભેદ ન માનવો તે આપણી શાસ્ત્રીય દ્રષ્ટિ રહી છે. તેને જ કેન્દ્રમાં રાખીને આ પ્રવચનો અપાયેલાં છે. સાથે સાથે જે સાકાર પ્રતીકો છે તેની પાછળ પણ રહસ્યપૂર્ણ તત્વિકતા રહેલી જ છે. વાહન, હાથ- પગ વગેરે આકાર-પ્રકાર તથા હાથોમાં અપાયેલી જુદી જુદી વસ્તુઓ હેતુલક્ષી છે, નિરર્થક નથી. એટલે એકએક પ્રતીકના તાત્વિક ભાવને સમજવા પ્રયત્ન કરવો જ રહ્યો. આ પ્રવચનોમાં ભગવાન શિવનાં બે મુખ્ય સ્વરૂપો ( લિંગાત્મક તથા દેહાત્મક )નું યથામતિ અર્થઘટન કરવાનો પ્રયત્ન થયો છે.