तिने तिच्या आयुष्याची शेवटची वर्षे ज्या पोटमाळात घालवली त्या अटारीमध्ये सापडलेली, अॅन फ्रँकची उल्लेखनीय डायरी तेव्हापासून जागतिक क्लासिक बनली आहे—युद्धाच्या भीषणतेची एक शक्तिशाली स्मरणपत्र आणि मानवी आत्म्याचा एक वाक्प्रचारपत्र. 1942 मध्ये, नाझींनी हॉलंडवर कब्जा केल्यावर, एक तेरा वर्षांची ज्यू मुलगी आणि तिचे कुटुंब अॅमस्टरडॅममधील त्यांच्या घरातून पळून गेले आणि लपले. पुढची दोन वर्षे, गेस्टापोला त्यांचा ठावठिकाणा लागेपर्यंत, ते आणि दुसरे कुटुंब एका जुन्या कार्यालयीन इमारतीच्या "सिक्रेट अॅनेक्सी" मध्ये एकत्र राहत होते. बाहेरील जगापासून दूर गेलेल्या, त्यांना भूक, कंटाळा, बंदिस्त कोठडीत राहण्याची सततची क्रूरता आणि शोध आणि मृत्यूच्या सततच्या धोक्याचा सामना करावा लागला. अ‍ॅन फ्रँकने तिच्या डायरीत या काळातील तिच्या अनुभवांची स्पष्ट छाप नोंदवली. विचारशील, हलवून आणि मनोरंजक करून, तिचे खाते मानवी धैर्य आणि दुर्बलतेवर एक आकर्षक भाष्य आणि संवेदनशील आणि उत्साही तरुण स्त्रीचे आकर्षक स्व-चित्र देते जिचे वचन दुःखदपणे कमी केले गेले.