કશુંક દબાતા પગલે આવી જાય છે અને એની હાજરીની ખબર પડે તે સાથે જ બધું હડસેલીને કોઈ ઊભું થઈ જાય છે. તે વખતે માયા ઊભી થઈ ગઈ હશે. હવે મકરંદ. પાછળ એકલી શિવાની રહી ગઈ હતી. * કોઈક રમતે ચઢ્યું છે. ડેલી ઠોકે છે એ અને ડોસો બેય ડોસીને ધક્કે ચઢાવે છે. ડોસીનું આખું જીવવું જાણે ડોસા અને ડેલી વચ્ચે ફસાઈ ગયું હતું. કેટલા ધક્કા ખાવા? આવવું હસે તો આવસે, નકર ઊભું રે’ બા’ર. * મજાની વાત શું છે, ખબર છે? સ્મશાનમાં હંમેશાં જગ્યા ખાલી જ હોય છે. * રુચિરાએ કશુંક પકડવાનો પ્રયત્ન કર્યો – કોઈ પીડા, કયાંક ખરોંચ, બીજું કશુંક… દેખીતી પીડા ક્યાંય નહોતી, છતાં કશુંક હતું અને તે રુચિરા પકડી શકતી નહોતી, કદાચ એ બંને પણ પકડી શકતાં નહીં હોય. એની આસપાસ ફરે છે, અંદર ઝંપલાવતાં નથી. * દેખીતા સંબંધોની ઉપર પણ એક સંબંધ હોય છે અને એ… અને એ વધારે કોમળ અને પવિત્ર હોય છે. * વાર્તાલેખનનાં ઉત્તમ શિખર સર કરનાર સર્જક વીનેશ અંતાણીની કલમે આલેખાયેલી ‘અજાણી સ્ત્રી’ની મોટા ભાગની વાર્તાઓ આધેડ વયનાં સ્ત્રી-પુરુષના સંબંધ, વૃદ્ધાવસ્થાનું એકાકીપણું જેવા સૂક્ષ્મ ભાવોનું કલાત્મક નિરૂપણ કરે છે. સંથાલી લોકવાર્તા પર આધારિત વાર્તા ‘સાપ અને દુઃખિયા’ નવા જ વિષયવસ્તુ અને વાતાવરણમાં લઈ જાય છે.